Kahramanı Kendi Olanlara...

     Kendi hikayemin kahramanıyım ben, ilk günden beri her hain düşüşte yere, sorgusuz sualsizce beni tekrar hayata katan bir el' im.

     Hayat yolunda kendisinin kahramanı olmalıdır her insan. Ne yazık ki bir başkasından medet umana...Kim bilebilir seni tam olarak ? İçini kim okuyabilir senden ve O'ndan başka ? Ne denli anlatır, hangi yüzünü aktarırsan hayata o kadarını yaşayabilir en yakınındakiler dahi. Şimdi ben, bizzat kendim bu koskoca evrenin kahramanıyım. Çünkü o evren ki benliğimin ta kendisi ! Tıpkı senin gibi !

    ...ve Kahramanlar asla ölmezler. Şimdinin zamanında kendi kahramanın ol. Çünkü bundan daha büyük bir savaşın ve barışın olmayacak hayatta !  

Günaydın Rüyam

Sondan başlamıştı hayat !

Ölmek için doğmuştuk önce, doyurmak için karnımızı acıkmış ve ayrılmak için kavuşmuştuk yeryüzünde. Hayat madem bir oyundu ve sondan gidecektik ÖZ' e, o zaman önce ölüp sonra doğumu seçmeliydik kesinlikle.

Her ruhun uyanışı farklıydı. Peki her ruh uyanır mıydı ? Derin sessizlikte yatan ve tüm her şeye alışmış tekdüze yaşayan ruhunu uyandır. Belki göreceğin rüya her zamankinden daha canlı bir yaşam içerir. 

Rüya her insan için bir ihtiyaç, bazı durumlarda korunaklı kaçış bölgesidir ve sanırım uyanıkken uyuyabilen tek varlıkta biz insanoğluyuz. E o zaman artık günaydın rüyam !